Eesveen

Struikelsteen in Eesveen voor

Herman de Groot werd geboren in 1894 in Vledder en toen hij in 1942 werd weggevoerd uit Eesveen wist niemand waar hij was gebleven. Het was alsof hij van de aardbodem was verdwenen, volgens zijn buutgenoten.

Herman de Groot groeide op in het gezin van vader Hartog, moeder Roosje Pinto, zijn oudste broer Philippus en zijn zus Evalina, die jong stierf. Alle drie kinderen waren geboren in Vledder en in 1903 trokken ze naar Eesveen.

In 1920 overleed zijn moeder. Ze is begraven op de Joodse begraafplaats in Steenwijk aan de Eesveenseweg. Zijn vader vertrok in 1932 naar Amsterdam, hij was toen 86 jaar oud.

Herman bleef in het huisje in Eesveen wonen. Hij handelde wat in koeien en schapen en toen de nazi’s het reizen van Joden verboden, raakte Herman steeds verder in de problemen. In de winter van 1941/1942, de strengste winter sinds jaren, moest Herman de Groot in maart 1942 sneeuw ruimen aan de van Karnebeeklaan in Eesveen. Daar werd hij opgepakt. Er waren twee Nederlandse mannen aangekomen, met een Duitse soldaat, die vroegen of er ook een Herman de Groot onder de werkers was. Terwijl de mensen naast hem zeiden: “niets zeggen,” gaf Herman zich toch aan. En zo kwam hij terecht in de strafgevangenis van Scheveningen waar hij op zijn veroordeling moest wachten. Vermoedelijk heeft iemand hem verraden, omdat had hij kritiek zou hebben geuit op Hitler en de nazi’s. Herman stierf in oktober 1942 in Mauthausen. Hij werd 48 jaar oud. Hermans broer is met zijn gezin omgebracht in Auschwitz.

Zijn steen is geadopteerd door de school De Driesprong en de buurtvereniging van Eesveen.